پنج درجه زمين کربلا

کربلا سرزمین عشق و دلدادگی سرزمین بخاطر خدا از همه چیز گذشتن بخاطر خدا نوزاد شش ماهه را دادن

درجه اوّل زمين کربلا :

از آب و خاک است مثل باقي زمين ها و اراضي که درخت و گياه در آن ميرويد و زراعت ميشود.

درجه دوّم زمین کربلا:

مقام فيض و رحمت است، که از اين خاک مقدّس بواسطه قبول نمودن آن خضوع و انکسار را، در عالم تکليف تکويني، بنا به حديث (و لا من ارض و لا مإ الّا عوقب لترک التواضع) که چنان فضيلت و رحمت در آن تربت پاک قرار فرموده اند که همه عوالم امکان از آن تربت اقدس بهره و فيض ميبرند، بلکه فضائل و مناقب آن زمين مقدّس برتري دارد بر تربت مراقد همه ائمّه اطهار عليه السلام به مرقد انور حضرت محمّد (ص) زيرا که چند فضيلت در تربت حضرت سيّد الشّهداء عليه السلام هست که در تربت هيچ پيغمبري و وصّي او نيست و در تربت هاي سائر ائمّه عليه السلام نيز نيست.

درجه سوّم زمین کربلا :

کربلا محل اندوه و محنت است و هر يک از مقرّبين درگاه الهي و انبياء و اؤلياء و اوصيّاء در وقت ورود به آن زمين فيض نزديک مي شود مهموم و اندوهگين مي باشند چنانکه حضرت صادق عليه السلام در خصوص زائرين آن مظلوم مي فرمايد: که زائر بايد تشنه و گرسنه و ژوليده مو و خاک آلوده و گريان و مهموم باشد.

 

 

تأسّيا له و للمستشهدين بکربلا و اهل بيته المظلومين المهمومين.

درجه چهارم زمین کربلا :

کربلا نعيم جنّات است، زيرا که همه بهشت را خداوند متعال از نور مقدّس و منوّر مدفون کربلا، خامس آل عبا عليه السلام خلق نموده است، و حضرت امام صادق عليه السلام در خصوص ترک کنندگان زيارت آن سرور فرموده است: مَن تَرَکَ زيارَة الحسين عليه السلام و هو يزعم شيعة فليس هو الشيعة و ان کان من اهل الجنّة هو ضيفان اهل الجنّة.

ترجمه: امام صادق عليه السلام فرمودند: هر کس ترک کند زيارت امام حسين عليه السلام را و در حالي که خيال کند از شيعيان ماست، بلکه او شيعه ما نيست و اگر هم وارد بهشت شود، ميهمان اهل بهشت خواهد بود، (نه صاحب خانه).

رسول خدا (ص) مي فرمايد:

اِنّي اَشِمُ رائِحَة الجَنَّة مِن الحسين عليه السلام،

يعني، همانا از حسين عليه السلام بوي بهشت را استشمام مي کنم.

پس بر طالبين بهشت لازم است که داخل کربلاي ظاهري شوند و او از باب خاصّه آن که عبارت از بکاء و اقامه مجالس عزا بشود تا در يوم النّشور به مقام قرب و مصاحبت آن بزرگوار در جناب النّعيم باشد.

 

درجه پنجم زمین کربلا :

رضوان اللّه يعني مکان خوشنودي که فوق همه نعمتها و راحتها و فيضهاست زيرا که تربت پاک بنا بخضوع که در عالم تکوين قبول نمود داراي نور الانوار همه انوار شده و خداوند عالم آن تربت طاهره را که باعث ضياء و روشنائي همه فرموده و مکان و مقام پيامبران اولوالعزم در بهشت عنبر سرشت در تربت کربلا خواهد شد، و همين خاک کربلا است که در مقام فخر و مباهات فرياد مي نمايد:

اِنّاارض اللّه المقدّسة المبارکة.

من همان زمين مقدّس و مبارک خدا هستم. با اعتقاد پاک دفن شده گان آن خاک از بيم و هراس يوم الحساب آسوده و مطمئن شده و بدون حساب داخل بهشت و ساکن حُسن المأب ميشوند.

بلکه بر روايت حضرت صادق عليه السلام حتي هر خر و اشتري که در کربلا بميرد به بهشت مي رود. [1] .

 

 پی نوشتها :

[1] کنز الغرائب - سفينة النّجاة ص 63.

 

منبع: داستانهايي از زمين کربلا  ؛ ر- يوسفي

:: موضوعات مرتبط: فضائل زیارت امام حسین (ع) و زیارت کربلا ، ،
:: برچسب‌ها: زيارت امام حسين عليه السلام, زيارت امام حسين, امام حسين, امام صادق عليه السلام, کربلا ,

چرا به کربلا کربلا می گویند

چرا به کربلا کربلا می گویند ؟ به عبارتی وجه تسمیه کربلا چیست ؟ و یا کربلا به چه معنا است ؟

بعضي گفته اند: کربلا مشتق از کَربَله، بفتح کاف و باء موحده بر وزن عنفله، بمعني رخوت و نرمي است، يقال به کربله (اي رخوة في قدميه) بخاطر آنکه خاک کربلا نرم بود. و يا از کربلا است بمعني «الخالص الزّکي يقال کَربَل الحِنطَة اِذا انفّاها فسميت بذلک لان ارضها خالصة طيَّبة» و يا از کربل بر وزن جعفر است. و کربل نام علفي است که بسيار سرخ و برّاق مي باشد زيرا که از آن علف در آن سرزمين بسيار بود.

 

 

البته کربلا مرکب است از دو کلمه کرب و بلا و بخاطر کثرت استعمال کربلا شده است. زيرا که روايت مي باشد که بهترين اولاد پيغمبران در آنجا به شهادت ميرسند و سر انور اکثر ايشان را در آن زمين با لب تشنه بريدند و ملائکه ها هزار سال قبل از شهادت سيّدالشهداء - عليه آلاف التحيّة و الثناء - آن مکان شريف را زيارت ميکردند.

و قد قتل فيها قبل الحسين عليه السلام ماءئة نبيّ و ماءئة سبط و انّها تزفّ الي الجنة بطينها و شجرها و جميع ما فيها کما تزفّ العروس ‍ الي ازواجها

ترجمه: و قبل از امام حسين عليه السلام صد پيغمبر و صد نفر فرزند پيغمبر کشته شدند، در آنجا و آنها ميروند بسوي بهشت و آنچه در بهشت است مانند آنکه عروس بسوي زوجش ميرود و جمعي از پيامبران به آن مکان عبور نمودند و متذکّر مصيبت فرزند پيامبر آخرالزمان شده و بر هر يکي از آنها در قسمتي کرب و بلا وارد شده است.[1] .

 

 

پی نوشتها :

[1] بحرالمصائب ص 351.

 

منبع: داستانهايي از زمين کربلا  ؛ ر- يوسفي

:: موضوعات مرتبط: فضائل زیارت امام حسین (ع) و زیارت کربلا ، ،
:: برچسب‌ها: چرا به کربلا کربلا می گویند, وجه تسمیه کربلا, خاک کربلا , کربلا , سيّدالشهداء ,

در این وبسایت ما درباره تور کربلا و فضائل و ثواب زیارت کربلا صحبت می کنیم. به همین خاطر در این قسمت به روایات دیگری اشاره می کنیم که ثواب گریه کردن بر امام حسین (ع) را متذکر خاطر ما می شوند . امیدواریم دوستانی که در کاروان زیارتی کربلا ثبت نام نموده اند و قصد عزیمت به عتبات عالیات را دارند بهره کافی از این مطلب را ببرند.

فضیلت و ثواب گریه کردن بر امام حسین (ع)

 روزی شخصی بخدمت حضرت سيّدالساجدین علیه السلام رفته و استدعای ضیافت از آن بزرگوار نمود و در بعضی از کتب مراثی نام آن شخص را زهری ذکر کرده اند و معروض داشت که بنای دامادی و عروس آوردن برای فرزند خودم دارم، استدعا از جناب شما دارم که با اهل بیت (ع) به خانه من تشریف آورده و خانه مرا رشک گلستان اِرَم فرمایید آن سرور در جواب فرمود:

که بعد از شهادت پدر بزرگوار خود و جوانان هاشمی اکل و شرب من شربت اشک چشم و مائده من الم و محنت و مصیبت ایشان است آن شخص عرض کرد: ای آقای من غرض من از میهمانی آنست که مجلسی آراسته کرده ام و جمعی از اعوان را به مجلس دعوت نموده ام که عزاداری پدر مظلومت را نمایند، و منظورم ذکر مصیبت و بیان مرثیه سيّد الشّهداء علیه السلام است، تا شیعیان شما از فیض گریستن به شهدای کربلا بهره مند شوند.

 
چون آن بزرگوار نام عزاداری سيّد الشّهداء علیه السلام را شنیدند، وعده داده و قبول فرمودند، و آن مرد در خدمت امام زین العابدین علیه السلام بود تا به خانه خود وارد گردید، و مجلسی از شیعیان و جگر سوخته گان منعقد گردانید، و روضه خوان مشغول ذکر مصائب شهید کربلا گردید تا کلام به این جا رسانید که گفت: غریب کربلا.

 

در آن زمان که لب تشنه بود و حالت زار

رخش چو آینه دل گرفته زنگ غبار

 

نشسته بر تن او بس که ناوک کاری

نهال قامت او شد خدنگ پرداری

 

نداد آب کمش غیر اشک گلگون رنگ

کسی نرفت به دل جوئیش بغیر خدنگ

 

بغیر تیغ کسی سرگذشت او نشنید

کسی به سوز دل او بجز عطش نرسید

 

ز خاک کسی سر او را بر نداشت غیر سنان

نکرد حفظ تنش کسی بغیر دیده وران

 

کسی نکرد بجز خاک مرهم داغش

چو ابر وارد گلزار قتلگاه شدند

 

چو دید زینب غمدیده نعش شاه شهید

رو نمود به مدینه ز سوز ناله کشید

 

چون سخن به اینجا رسید ناله و فریاد از حضّار مجلس بلند گردید و حضرت سيّد السّاجدین علیه السلام چنان گریست که بیهوش گردید، و صدای گریه اهل مجلس غلغله ای به صوامع ملکوت انداخت و چون ذاکر از مرثیه فارغ گردید، صاحب خانه زهری در صدد خدمت گذاری و خوردن وآشامیدن میهمانان مجلس مشغول شد، سپس متوجّه مجلس گردید دید آن حضرت در جای خود نیستند مضطرب الحال شد و به تفحّص و جویای آن بزرگوار در آمد، دید آن حضرت داخل خدمتکاران مجلس شده و مشغول خدمتگذاری به اهل مجلس میباشد، حتّی کفش اهل مجلس را جفت میکرد.[1] .

 
پی نوشتها :

[1] تحفة الحسینيّه، فاضل بسطامی ص 432.

منبع: داستانهایی از زمین کربلا  ؛ ر- یوسفی

:: موضوعات مرتبط: فضائل زیارت امام حسین (ع) و زیارت کربلا ، ،
:: برچسب‌ها: ثواب گریه کردن بر امام حسین (ع) , ثواب گریه کردن بر امام حسین , ثواب گریه کردن, تور کربلا, کاروان زیارتی کربلا, کربلا, عتبات عالیات, فضیلت گریه کردن, اهل بیت (ع),

سلمان فارسی در کربلا

در این مطلب به روایتی جالب بر می خوریم که نشان می دهد قبل از واقعه عاشورا مردم و بزرگان دین اسلام به حدوث واقعه کربلا و کشته شدن امام حسین (ع) در این سرزمین آگاه بوده اند. حال در وب سایت تور کربلا به این مطلب می پردازیم :

روایت شده است، وقتی که جناب سلمان فارسی (ره) از جانب امیرالمؤمنین علیه السلام به حکومت مداین مأمور گردید، و عازم مدائن شد، آن عالی مقام با کاروانی همراه شد، و به درازگوشی سوار شده بود به منزل می رفتند.

و قانون آن جناب بود که یک فرسخ راه را سوار الاغ میشد، و یک فرسخ راه را پیاده می رفت تا آن حیوان هم ناراحت نشود، و در میان اهل قافله قانونِ مراعات احوال حیوانِ مرکوب آن جناب معروف و معلوم شده بود.

 



 

در منزلی از منازل که نوبت سواری الاغ بود، آنجناب سوار شده و به قدر نیم فرسخ سوار بود، که ناگاه اهل قافله دیدند، آن جناب بی اختیار از الاغ مرکوب خود پیاده شد، و بی اختیار خود را به زمین انداخت و زمین را به آغوش کشید، و مانند ابر بهاری زار زار میگریست، اهل قافله متعجب شدند وبه سوی ایشان متوجّه شدند.

ناگاه دیدند بعد از زمانی از آن زمین گریان و نالان برخاست وچند قدم راه رفت، باز خود را به زمین افکند، صدای گریه و ناله بلند کرد، زمانی با شدّت گریست، بعد از آن قدری رفته باز خود را به زمین افکند، با شدّت تمام صیحه و ضجّه زده، مانند زن ثلکی می گریست و می نالید تا این که برای اهل قافله معلوم شد که آن زمین،زمین کربلا است. [1] .


پی نوشتها :

[1] کشکول النور: ج 1 ص 282.

 

منبع: داستانهایی از زمین کربلا  ؛ ر- یوسفی

:: موضوعات مرتبط: فضائل زیارت امام حسین (ع) و زیارت کربلا ، ،
:: برچسب‌ها: زمین کربلا, کربلا, سلمان فارسی, سلمان , امیرالمؤمنین علیه السلام, وب سایت تور کربلا , تور کربلا , سلمان فارسی در کربلا امام حسین (عواقعه عاشورا ,

جنیان در کربلا

پس از آن که امام حسين عليه السلام وارد کربلا شد ابن زياد تمام راههايي که به کربلا متّصل مي شد بست، تا کسي نتواند به کمک امام حسين عليه السلام بيايد ، پنج نفر از شيعيان شبها حرکت ميکردند و روزها در گودالها خودشان را پنهان مي نمودند در يکي از قرّاء بين کوفه و کربلا در کوخي پنهان شده بودند که ناگهان دو نفر پير و جوان سفيد پوش ظاهر شدند و سلام کردند گفتند: نترسيد ما از مؤمنين جنّ هستيم و مثل شما قصد ياري امام حسين عليه السلام را داريم، يکي از آنها گفت: بهتر است من کربلا بروم و خبري برايتان بياورم، گفتم، چه بهتر منتظر بودند طولي نکشيد که برگشت، ولي خودش را نشان نداد، تنها با اشعار جانگدازي مطلبش را رساند بخدا سوگند از کربلا نيامدم مگر ديدم بدن امام حسين عليه السلام را بر روي خاکها.[1] .

 

 

با عشق حسين خلق و خو بايد کرد 

از کرب بلايش گفتگو بايد کرد

 با ديده گريان به در و درگاهش 

رو کرده و کسب آبرو بايد کرد

 پی نوشتها :

[1] کتاب مجالس شيخ شوشتري.

منبع: داستانهايي از زمين کربلا  ؛ ر- يوسفي

:: موضوعات مرتبط: فضائل زیارت امام حسین (ع) و زیارت کربلا ، ،
:: برچسب‌ها: امام حسين عليه السلام, امام حسين , یاری امام حسین, کربلا, ,